Tuin- en landschapsarchitect Nico Wissing (1961) is geboren en getogen in het Achterhoekse Megchelen. Naast zijn vriendschap met directeur René Dessing en zijn partner Wim Dröge, zijn er enige redenen voor het feit dat hij instemmend reageerde op een verzoek om toe te treden tot het bestuur van stichting Erfgoed Landfort.
Eén van die redenen is de wens om een zinvolle bijdrage te leveren aan de leefbaarheid van Megchelen zodat het dorp aantrekkelijk blijft om in te werken, wonen en recreëren.
Nico Wissing vertelt: ‘Ik heb een breed netwerk om in te zetten, adviseer op gebied van bijvoorbeeld collectiebehoud van oude bomen en deel graag mijn kennis over onderwerpen als klimaat adaptatie en robuust waterbeheer. Ondanks de ligging aan de Oude IJssel, leven we in één van de droogste gebieden van Nederland. Belangrijke uitdaging is hoe we de vraag naar water af kunnen stemmen op het aanbod ervan’.
Als kleine jongen (eind jaren 60) klom Nico op Huis Landfort in bomen en bouwde er hutten samen met zijn vriendjes. Bij een luik ergens op het terrein verzonnen ze samen spannende verhalen. Naast het halfverwoeste landhuis met een haast spookachtige uitstraling en een fel blaffende hond op het erf, was het vooral de aanwezigheid van het niet toegankelijke grafeiland dat deze buitenplaats zo’n ongenaakbaar en afgezonderd imago gaf. In de jaren 90 doen er negatieve verhalen de ronde over krakers die het landhuis in bezit genomen hadden en voor veel schade en verval zouden hebben gezorgd, maar Wissing beziet deze periode op een andere wijze. ‘Juist die krakers zorgden er destijds voor dat de belangen van Huis Landfort versnelt op de agenda kwamen bij de gemeente en Geldersch Landschap. Waartoe kon het landhuis nog dienen; een buurthuis, een meditatiecentrum of moest het worden gesloopt?’ Allerlei scenario’s gingen over tafel totdat de monumentenarchitect Bob van Beek de buitenplaats in 1998 kocht. Zijn restauratiewerkzaamheden zorgden mede voor het toekomstige behoud van deze prachtige historische buitenplaats.
Recent moesten er bij Nico thuis twee 20-jarige Magnolia’s Kobus wijken, hij schonk deze bomen aan de stichting. Mede dankzij de hartelijke en gratis medewerking van Joost Ormel Boomverzorging werden ze verplaatst en kregen een mooie plek op het huiseiland.
Deze twee magnolia’s memoreren de nagedachtenis aan de kortgeleden overleden moeder van Nico Wissing, want ook zij had warme herinneringen aan het vroegere Landfort waar zij in strenge winters op de slingergracht schaatste. Daarnaast schonk Nico zijn omvangrijke zadenverzameling met 1.300 glasbuisjes gevuld met botanische zaden. Sommige daarvan zijn soms wel 60 jaar oud. De stichting denkt nog na over het plaatsen op een zinvolle plek in een van de gebouwen.
‘Huis Landfort is een hernieuwde parel in de Achterhoek, waarbij alle onderdelen een kloppend geheel vormen’. Wij bij stichting Erfgoed Landfort zijn verheugd dat Nico Wissing ons helpt met zijn kennis, kunde en netwerk.