Tot eind maart is René Dessing directeur van stichting Erfgoed Landfort. Daarna draagt hij het stokje over aan zijn opvolger Femia Siero, die nu al enige tijd meeloopt om een goede overdracht te waarborgen. Vanwege dit naderende afscheid gingen wij in gesprek met René en Femia.
Bij het uitgaan van deze nieuwsbrief is René precies acht jaar actief geweest op Huis Landfort. Hij vertelt hoe het allemaal begon. ‘In 2017 verwierven Ger en Sonja Vijfvinkel de buitenplaats voor de stichting Erfgoed Landfort. Daarna zijn we begonnen met de opbouw van Huis Landfort. Dat was een enorme klus, want de hele buitenplaats moest worden gerestaureerd.’
‘We zijn begonnen met het uitbaggeren van de slotgracht en de achttiende-eeuwse visvijver. Daarna volgden de bouw van het koetshuis en het herstel van het landhuis. Met de hulp van een groep gemotiveerde vakmensen hebben wij de schoonheid weer teruggebracht op Huis Landfort. Ook mijn partner Wim Dröge heeft hierin een belangrijke rol gehad, want ons hele leven draaide de afgelopen jaren volledig om het herstel van deze buitenplaats.’
Verleden en heden
‘Eigenlijk alles wat we deden, maakte de buitenplaats mooier, want er moest zo veel gebeuren. Bij de restauratie hebben we niet alleen naar het verleden gekeken, maar ook het heden de ruimte gegeven. Zo hebben we bijvoorbeeld elementen toegevoegd, zoals de leifruitmuur en de kassen. Ook de inrichting van het landhuis en de bouw van het koetshuis zijn belangrijke toevoegingen geweest.’
Op 9 juni 2023 was de oplevering van het project, een dag waarop René met veel genoegen terugkijkt. ‘Het was een prachtige zonnige dag. Het kunstwerk op het fronton werd onthuld en ik ontving die dag een ridderorde. Ook was de presentatie van de documentaire die Wim Dröge en Patrick Spoel maakten over de restauratie en van het boek over Huis Landfort, met op de achtergrond de fijne klanken van Harmonie St. Caecilia uit Megchelen. Die dag was voor Huis Landfort en voor mij een bijzondere mijlpaal.’
Bewaard blijven
René legt uit wat de reden is geweest om met dit enorme project aan de slag te gaan. ‘Ik heb dit gedaan in de hoop dat veel meer mensen de waarde van deze plekken gaan zien, want er zijn nog 545 historische buitenplaatsen bewaard in ons land. Een buitenplaats als Huis Landfort geeft enorm veel energie en een gevoel van rijkdom. Je ervaart een verbondenheid met de natuur en maakt de wisseling van de seizoenen heel bewust mee. Zo’n plek verdient het om bewaard te blijven. Alles hier heeft een verhaal, dat maakt het zo bijzonder.’
‘Het doorgeven van zo’n plek die altijd gekoesterd en bewaard is gebleven, is heel belangrijk voor mij. Ik hoop dat we mensen hier kunnen inspireren, maar wel op een passende manier. De buitenplaats blijft daarbij op de eerste plek staan. Ik merk dat de betrokkenheid bij Huis Landfort, zowel in de omgeving als landelijk, enorm gegroeid is. Mensen zijn heel trots op wat hier is gecreëerd.’
Zoektocht opvolger
Bijna een jaar geleden werd de vacature voor een opvolger uitgezet. ‘Dat vond ik wel spannend,’ geeft René toe. ‘Maar toen ik een telefoontje kreeg van Femia dacht ik “als zulke kandidaten gaan informeren naar deze positie, dan moet het wel goedkomen”. En ik ben heel blij dat we nu iemand hebben gevonden die ook nog in de directe omgeving woont.’
René gaat binnenkort twee maanden op retraite, zoals hij dat noemt. Daarmee krijgt Femia alle ruimte om zich het runnen van de buitenplaats verder eigen te maken. De afgelopen drie maanden heeft ze met René samengewerkt om alles te kunnen overdragen. Hoe is haar start geweest? ‘Die eerste maanden zijn mij hartstikke goed bevallen. Ik heb het idee dat ik hier al veel langer ben, het voelt echt heel vertrouwd. Ik ben heel warm ontvangen door het team en alle vrijwilligers,’ zegt Femia enthousiast. ‘Het echte seizoen moet nog beginnen hoor’, waarschuwt René zijn opvolger met een knipoog. ‘Deze rustige wintermaanden moet je koesteren, want straks heb je nergens meer tijd voor.’
Bezoekers ontvangen
‘Mensen vragen me geregeld wat ik nu precies doe. Dan antwoord ik: “Wat jij doet in je eigen huis, maar dan in het groot”, legt Femia uit. ‘Alles moet hier op orde zijn. Het landhuis moet onderhouden worden en de tuin moet er netjes bij liggen, zodat we bezoekers hier met open armen kunnen ontvangen. En het draait om het beheer en behoud van erfgoed.’
De waarde daarvan wil ze graag delen. ‘Ik wil mensen laten zien hoe mooi en bijzonder het hier is. En ze de liefde voor buitenplaatsen en historie meegeven. Daar ligt de uitdaging: op een laagdrempelige manier mensen vanuit allerlei achtergronden te betrekken bij deze plek. En uiteindelijk is het ook mijn doel om alles weer goed door te geven.’
Passend benutten
Daarbij is het van belang dat Huis Landfort zoveel mogelijk zelfvoorzienend is. ‘De buitenplaats moet ook geld opbrengen. Daarvoor moeten we meer ruimte en mogelijkheden benutten, maar wel op een passende manier.’ Femia is nu druk bezig om alles onder de knie te krijgen, inclusief het bijzondere verhaal van Huis Landfort. ‘Vanaf het voorjaar wil ik ook zelf een rondleiding kunnen geven. Ik ontdek nog dagelijks nieuwe dingen. Zo ben ik een paar weken geleden voor het eerst in de kelder van het landhuis geweest.’
René en Wim blijven het landhuis bewonen en, op enige afstand, betrokken als adviseurs. ‘Maar straks is het aan Femia’, besluit René. Hij wil haar nog een laatste advies meegeven: ‘Koester deze plek, de vrijwilligers en de mensen die het voortbestaan op uiteenlopende wijzen mede mogelijk maken. Samen maken we van Huis Landfort een plek in deze steeds turbulentere wereld waar je nog rust en schoonheid vindt.’