Tijdens de zomer werd stichting Erfgoed Landfort benaderd door Onno van Seggelen, een Rotterdamse kunsthandelaar die gespecialiseerd is in oude tekeningen. Hij was in het bezit gekomen van zes botanische tekeningen die door Christina Margaretha Bernardina Luyken (1797-1849) zijn gemaakt, de eerste echtgenote van Johann Albert Luyken. Van Seggelen was benieuwd of onze directeur René Dessing hem meer kon vertellen over haar persoon, opleiding en talent.
Christina Luyken woonde in Amsterdam, was een uitstekende tekenares en had een opleiding aan een kunstacademie genoten. Dat was in die tijd niet vanzelfsprekend voor een vrouw. Ze kwam uit een andere tak van de familie Luyken en huwde Johann Albert Luyken in 1822, een jaar voordat het echtpaar naar Megchelen zou verhuizen.
Na de aankoop van Huis Landfort in 1823 leidde het gezin een teruggetrokken bestaan op de buitenplaats Huis Landfort. Haar man hield zich uitgebreid bezig met de plannen rond de verbouwing van het landhuis en de herinrichting van het park terwijl zij zich op het maken van botanische tekeningen stortte. Samen vatten zij het plan op om een florilegium te maken; dit is een boekwerk waarin naast prachtige botanische tekeningen ook beschrijvingen van de planten zijn opgenomen. Hij zou de teksten schrijven terwijl zij de tekeningen zou maken.
Kunsthandelaar Van Seggelen is terecht verbaasd over het feit dat deze kunstenares zo onbekend is terwijl haar werk van hoge artistieke waarde is. Helaas is onbekend bij wie zij een opleiding genoot of dat zij bij een kunstschilder in de leer is geweest. Wel is een brief bekend die zij aan de Amsterdamse kunstschilder Arnoldus Bloemers (1792-1844) schreef. Hij was bij leven een gevierd schilder vanwege zijn fraaie bloemstillevens. Misschien kreeg zij wel les van hem?
In 1841, het jaar waarin Bloemers een zilveren medaille won op de Haagse kunsttentoonstelling, stuurde Christina hem een schets met de uitnodiging om haar te komen bezoeken op Huis Landfort.
Bloemers antwoordde: “Met zeer veel genoegen heb ik de van U ontvangen schets gezien […] het zoude mij aangenaam zijn als ik de schets zelve konde brengen, maar ik heb nog zo veel te schildere de bloemen raaken op zijn einde, dog zo ik aanstaande Zomer het genoege kan hebben U een visite te maaken zal het mij zeer aangenaamd [zijn]“.
Het is goed mogelijk dat Arnoldus Bloemers dus op Huis Landfort op bezoek geweest, en wellicht heeft hij Christina onderwezen en tips gegeven. Daar is helaas niets over bekend.
Hun rustige landleven op Huis Landfort werd enige jaren later helaas ruw verstoord. Op 21 juli 1847 stierf hun enige zoon Walter op 22-jarige leeftijd. Dit was een enorm trauma want al eerder verloor het echtpaar twee kinderen. Op 27 februari 1849 overleed Christina zelf, waardoor Johann Albert alleen achterbleef in zijn grote landhuis. Hun dood vormde een dramatisch einde van een gelukkig gezinsleven waarvoor de buitenplaats in eerste aanleg ook was aangekocht.
